#108. Marsjanin - Andy Weir

Tytuł: Marsjanin

Tytuł oryginału: The Martian

Autor: Andy Weir

Wydawnictwo: Akurat

Liczba stron: 384

Data wydania: 19 listopada 2014

Cena katalogowa: 39,99 zł

Powieść przedstawiająca  kosmiczne – dosłownie – zmagania jednego z członków marsjańskiej ekspedycji, który zupełnie nieumyślnie zostaje porzucony przez resztę swojej załogi na Czerwonej Planecie. Część ekipy, której udała się ucieczka z Marsa, jest przekonana, że Mark Watney nie żyje. Na niekorzyść porzuconego okazuje się, że ich obóz został zdewastowany podczas burzy, co uniemożliwiło mu jakikolwiek kontakt ze sztabem na Ziemi. 

Autor, mimo że posługuje się prostym językiem, często wplata w fabułę opisy, które formułuje w ściśle techniczny, naukowy sposób – czy to wspomina o budowie maszyn, wykorzystaniu pewnych części do budowy nowych urządzeń, które ułatwią mu życie, czy już bezpośrednio o zachodzeniu pewnych procesów natury fizycznej czy chemicznej. Początkowo faktycznie dodawało to pozycji oryginalności, ale później stało się odrobinę męczące – głównie z tego względu, że bez zrozumienia natury pewnych procesów, ciężko jest się wczuć w tę historię. Poza tymi „technicznymi” niuansami, Weir bardzo dobrze poradził sobie z przedstawieniem Czerwonej Planety i sposobu życia na niej, jednocześnie nie zapominając o odpowiednim przystosowaniu do codziennego funkcjonowania, ponadto stworzył zaradnego i inteligentnego bohatera, który rozkocha w sobie wiele damskich serc, a fabuła, którą przedstawił, nie dość, że była pierwowzorem do nakręcenia znakomitego filmu, to jeszcze przedstawiała najgorszy koszmar każdego astronauty.

Bohaterów w powieści jest stosunkowo niewielu – kilka osób w załodze, która porzuciła Watneya na Marsie, ona sam – jako główny bohater – i garstka mało istotnych postaci ze sztabu na Ziemi. Na marsjańskim odrzutku skupiła się cała kreatywność autora i, jak już wcześniej wspomniałam, stworzył on bohatera zaradnego, inteligentnego, opanowanego, który doskonale poradził sobie z zadaniem przetrwania na Czerwonej Planecie (ale z drugiej strony, czego innego spodziewać się po astronaucie z NASA?). Załoga została dobrana w taki sposób, aby poszczególne postacie uzupełniały swoją wiedzę i w jak najlepszy sposób poradziły sobie w określonej sytuacji. 

Przedstawiona przez Weira historia wydaje się być najgorszym koszmarem, który kiedykolwiek mógł się przydarzyć jakiemukolwiek astronaucie. Ale jest to też powieść budująca nadzieję, że nawet w najbardziej tragicznej sytuacji, praktycznie bez żadnego innego wyjścia niż śmierć, można się odnaleźć, poradzić sobie i przetrwać. Jest to opowieść o kosmicznym opanowaniu i zachowaniu zimnej krwi niezależnie od sytuacji. Książka podobała mi się, jednak odrobinę się na niej zawiodłam – po całej fali ochów i achów – bo spodziewałam się czegoś fenomenalnego, a ona była dobra, po prostu dobra. I pierwszy raz w zestawieniu z książki z filmem wybrałabym jednak ekranizację.

Kończę Marsjanina i zabieram się za Wybacz mi, Leonardzie 👌 pierwszy raz udało mi się tak dużo przeczytać w czasie pobytu u rodziców 😁 Jestem z siebie dumna! A Wy jak spędzacie dzisiejszy dzień? 🌅 __________ #themartian #marsjanin #wybaczmileonardzie #forgivemeleonardpeacock

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Paula 🎀 (@ruderecenzuje) 28 Mar, 2016 o 5:31 PDT