Paskudy wydawnicze #2

Pierwszy post z serii o brzydkich książkach przyjął się całkiem nieźle, dlatego zdecydowałam się kontynuować cykl - przynajmniej do momentu, aż skończą mi się wszystkie książkowe brzydale!

O pierwszych paskudach możecie poczytać tutaj.

Oczywiście Wasza ocena poniższych okładek może być zupełnie inna, także nie bierzcie tego za bardzo do siebie ;)

Niesamowite jest to, jak przez brzydką okładkę można sobie narobić niechęci do konkretnego tytułu. Ja estetyczne okładki bardzo lubię, zresztą paskud mam niewiele w swojej kolekcji, a i tak wszystkie leżą w kartonie, oczekując na nowy dom. Żadna ze mnie mega estetka, ale no błagam... Okładka zawsze stanowiła dla mnie zapowiedź tego co znajduje się wewnątrz książki, a natrafiając na takie cudaki nie spodziewałabym się niczego dobrego po treści. Chociaż przeważnie jest na odwrót - to, co jest ładne z zewnątrz, kuleje w środku, a brzydki wierzch może zwiastować niesamowite wnętrze.

Poza tymi okładkami zadziwiają mnie niektóre tytuły tych książek, które - przynajmniej w moim przypadku - stanowią dodatkową zachętę lub zniechęcają mnie do ewentualnego sięgnięcia po pozycję. 

Jak widać, niestety, nawet Tolkienowi zdarzyło się dostać brzydką okładkę.

Nie lubię książek z ludźmi na okładce, a szczególnie mi to nie leży, kiedy te grafiki nie mają w sobie nic ciekawego - ani ciekawej i urodziwej postaci, ani jakiegoś przykuwającego uwagę haczyka. Wizualnie, seria o Dorze Wilk do mnie nie przemawia, co nie zmienia faktu, że sama treść mogłaby być całkiem ciekawa.

Tej serii i tak bym nie przeczytała, bo to zupełnie nie moje klimaty, ale te okładki są milion razy gorsze od grafik na książkach Anety Jodowskiej!

Na koniec najlepsze smaczki. Pupka vs. Pawlikowska w panterce. Nie wiem co lepsze!


Czekam na Wasze komentarze i typy najbrzydszych okładek! ♥