Książki, których fenomenu nie rozumiem

Od czasu do czasu zdarza mi się sięgnąć po książę wychwalaną przez liczne grono czytelników. Nie często korzystam z takich zachęt, tym bardziej kiedy nie pochodzą one z mojego zaufanego źródła (chociaż i najbliżsi czasem polecą mi coś, co okaże się kiszką). Dziś chciałabym podzielić się z Wami tytułami książek, których fenomen jest (lub był) ogromny, a ja nie jestem w stanie tej popularności zrozumieć. Wskażę sześć książek - trzy tytuły, które stanowią wstęp do całej serii, dwie książki pojedyncze i jeden cały cykl.

Jesteście ciekawi co niespecjalnie zawróciło mi w głowie? ;)

Zacznę od cyklu. Sięgam po jego tomy i czytam je z uwagą, bo wyszukuję w nich cały czas czegoś innego, czegoś nowego, co nie pojawiło się jeszcze w poprzednich częściach. W zasadzie jedynym rozsądnym powodem, dlaczego po nie sięgam jest to, że zajmuję się recenzowaniem książek. Dodatkowym powodem było to, że wychowałam się w okolicy – ale ta radocha i ogromna ciekawość zdążyła się już wypalić. Domyślacie się już o co chodzi? Oczywiście mówię o cyklu Masa o… Artura Górskiego w rozmowie z Jarosławem Sokołowskim.

Jeżeli nie prowadziłabym bloga książkowego szkoda by mi było pieniędzy, które miałabym wydać na poszczególne tytuły tej serii. Skoro mogę je dostać za darmo to je biorę, sama bym nie kupiła. Przyznam, że pierwszy tom był rzeczywiście sporym pozytywnym zaskoczeniem, druga książka jeszcze też nie była zła, ale w kolejnych zaczęło się stałe powtarzanie tych samych wątków i wałkowanie raz po raz tych samych wydarzeń i postaci. Nie wiem dlaczego ludzie nadal interesują się tymi książkami, skoro ewidentnie Masa niczym już nas w nich nie zaskoczy.

Trzy recenzje podrzucam poniżej!

Masa o kobietach polskiej mafii (2014) >tutaj<

Masa o pieniądzach polskiej mafii (2014) >tutaj<

Masa o kilerach polskiej mafii (2016) >tutaj<

Motylek Katarzyny Puzyńskiej był chyba największym rozczarowaniem z całej tej listy. Moja najlepsza książkowa koleżanka (tak Marta, mówię tu o Tobie!) regularnie polecała mi książki tej autorki, które zresztą cieszą się ogromną popularnością, a to już wystarczająco nakręca na kupienie jej książek. Wysłała mi nawet trzeci tom serii, żebym już zaczęła sobie ją kolekcjonować, a teraz zastanawiam się co z nim zrobić, bo nigdy po niego nie sięgnę. Przeczytałam pierwszy tom, a właściwie zmęczyłam go ostatkami sił. Miał być kryminał, a był obyczaj z małym wątkiem kryminalnym - zupełnie nie moje klimaty, a osobiście nie wiem czy zakwalifikowałabym tę serię jako zbiór książek z kategorii kryminalnej. Raczej nie.

Całą recenzję znajdziecie >tutaj<, do poczytania, bo pomarudziłam trochę.

Ta książka była krótkotrwałym fenomenem, póki jej ambasadorki o niej pamiętały i żyły jej premierą, teraz - całe szczęście - została zapomniana. Mówię o Jak powietrze Agaty Czykierdy-Grabowskiej. Od samego początku książka mnie specjalnie nie zainteresowała, ale że mam dobre serce i daję książkom szansę to i ona jedną dostała. Książka nie była tragiczna, bo nie rzucałam nią po ścianach, nie miałam ochoty wyrzucić jej przez okno, ale wspomniane wcześniej ambasadorki zapewniły mnie, że to jest tytuł, który zdecydowanie warto omijać. Do tej pory nie rozumiem wszystkich ochów i achów, z którymi się spotkałam przy jej premierze, więc cieszę się, że tak szybko umarła.

Moją recenzję podrzucam Wam >tutaj<.

Muszę przyczepić się też do Remigiusza Mroza i serii z Chyłką w roli głównej. Od razu mówię, że te książki wypadają najbardziej pozytywnie na tle pozostałych wcześniej wymienionych – ba, nawet uważam je za dobre! Ale do bardzo dobrych im daleko. Chyłka, Zordon i pozostali są okej, fabuła też jest okej, czasami się zdarzy, że zaskoczy, ale raczej bez szału. No i właśnie tu pojawia się moje pytanie - skąd taki szał na ten cykl? Skąd szał na samego autora? Pisze dobrze, widać, że zna się na rzeczy, ale to nadal nie tłumaczy tej szaleńczej popularności. Dla mnie to jednak za mało, a cykl porzuciłam po drugim tomie.

Recenzja Kasacji >tutaj<

Recenzja Zaginięcia >tutaj<

Przykro mi trochę, że Stieg Larsson musiał znaleźć się w tym gronie. Jego Trylogia Millennium została przeze mnie napoczęta (tu znów Marta miała spory udział), ale póki co skończyło się na tym, że przebrnęłam przez pierwszy tom – Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet. Kryminał sam w sobie fajny – o ile można coś takiego powiedzieć o książce, która jest w sumie trochę brutalna, a jej fabuła wcale nie jest wesoła – ale prawie nie dałam rady żeby wkręcić się w niego. Oczekiwanie na jakikolwiek rozwój wydarzeń było prawdziwą udręką i gdyby nie była to książka tego wysławianego Larssona, pewnie dałabym sobie z nią spokój już na samym początku… Pozostałe tomy czekają na swój moment.

Recenzję do poczytania zostawiam Wam >tutaj<.

Na koniec zostawiłam książkę, która niedawno miała swoją premierę w Polsce. Wszyscy już pewnie wiedzą, że chodzi mi o Harrey’ego Pottera i Przeklęte Dziecko. Nie wypowiem się o wnętrzu tej książki, bo jej nie czytałam. Nie mam parcia na jej zakup, nie chce mi się eksplorować tego, co tam zostało napisane i dziwi mnie, że takie masy ludzi rzucają się na łeb na szyję, żeby zdobyć tylko swój egzemplarz. Dla mnie magia skończyła się wraz z ostatnim tomem książek Rowling, a to wydaje mi się być śmieszną próbą naciągnięcia czytelników...

Koniecznie dajcie znać czy macie jakieś książki, których fenomenu nie rozumiecie, które wychwalane są przez wszystkich dookoła, a Wy przechodzicie obok nich obojętnie!