#232. Jeszcze jeden oddech - Paul Kalanithi

Tytuł: Jeszcze jeden oddech

Tytuł oryginału: When Breath Becomes Air

Autor: Paul Kalanithi

Wydawnictwo: Literackie

Liczba stron: 232

Data wydania: 29 września 2016

Cena katalogowa: 34,90 zł

Jeszcze jeden oddech to poruszająca historia neurochirurga – Paula Kalanithiego – którego kariera i życie osobiste wiszą na włosku po zdiagnozowaniu IV stadium raka płuc. To bardzo osobista relacja z życia osobistego i zawodowego, która nie ma na celu wywyższenie postaci autora i ukazanie jego umiejętności w jak najlepszym świetle, a natchnienie czytelników do walki o godne i szczęśliwe życie.

Autor zaczyna swoją opowieść od pokazania czytelnikowi życia rezydenta chirurgii, który codziennie staje przed nowymi przypadkami chorób, przed kolejnymi wyzwaniami i który musi ponosić pełną odpowiedzialność za swoje zawodowe decyzje. Większość z nas na co dzień nie ma możliwości wejścia w buty lekarza, a tym bardziej chirurga, który codziennie zagląda do wnętrza pacjentów starając się poprawić ich stan zdrowia, co sprawia, że ta opowieść daje możliwość przyjrzenia się niektórym sytuacjom i zachowaniom z zupełnie innej perspektywy. Historia Kalanithiego jest ciekawa, intrygująca i, o dziwo, bardzo pogodna. Sięgając po tę książkę spodziewałam się pozycji od początku do końca przesiąkniętej smutkiem, w której autor powspomina swoje życie, pochwali się dokonaniami i wspomni o tym, czego żałuje, co w życiu mu nie wyszło, albo na co zabrakło mu czasu. Nie wydaje mi się, żebym była odpowiednią osobą do oceniania jego życia, ale książkę oceniam bardzo dobrze.

Jeszcze jeden oddech na początku wydaje się być lekką lekturą – angażującą, ale bez przeżywania żadnych większych emocji. Z czasem, kiedy lepiej poznajemy autora, kiedy decyduje on na przedstawienie swojej choroby, pojawiają się schody i zaczyna się robić coraz ciężej, coraz bardziej emocjonalnie. Wszechobecna radość z pierwszej połowy książki zaczyna ustępować miejsca smutkowi, chociaż nie jest on dominującym uczuciem. Autor, pomimo wszelkich przeciwności losu, stara się przebrnąć przez resztę swojego życia z podniesioną głową, a czytelnikom próbuje pokazać wewnętrzną walkę z samym sobą i przejście z jednej strony barykady (pracując jako rezydent neurochirurgii) na drugą (gdzie jest pacjentem). Nie jest to ani wymuszone, ani tym bardziej sztuczne, a raczej sprawia, że cała książka nabiera nieco innego wyrazu i staje się inspiracją i motywacją. Wydaje się, że Kalanithi rozumiał śmierć – zdawał sobie sprawę, że dotrze ona do każdego – i mimo że jej nie chciał, to ją zaakceptował i się jej poddał.

Ta dramatyczna walka z samym sobą i coraz to nowymi problemami złamała mi serce. Sama książka na długo pozostanie w mojej głowie, a jej przesłanie będzie mi towarzyszyć każdego dnia.

Post udostępniony przez ᴘᴀᴜʟᴀ ⭐ (@ruderecenzuje) 26 Mar, 2017 o 12:01 PDT