#244. Złe psy. W imię zasad - Patryk Vega

Tytuł: Złe psy. W imię zasad

Autor: Patryk Vega

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 360

Data wydania: 6 maja 2015

Cena katalogowa: 36,90 zł

Za książki Vegi zabrałam się od końca – najpierw czytałam Złe psy. Po ciemnej stronie mocy, która mnie nie zachwyciła, teraz przyszedł czas na Złe psy. W imię zasad.
Złe psy to zapis rozmowy Vegi z policjantami, którzy bezpośrednio mieli okazję spotkać się z korupcją, morderstwami, haraczami w policyjnych strukturach. To właśnie oni zdecydowali się ujawnić część sekretów funkcjonowania organu, którego głównym celem jednak miało być dbanie o bezpieczeństwo państwa i ściganie sprawców przestępstw. Jak się okazuje, nie zawsze wychodziło tak, jakby się tego wszyscy spodziewali.

Lubię książki o tematyce ściśle związanej z przestępczością i bez względu na to czy należą one do literatury faktu, czy są raczej fikcją literacką, chętnie po nie sięgam. Mam w stosunku do nich spore oczekiwania, w związku z czym przeważnie kończę bez większych zachwytów.

W książkach najbardziej kręcą mnie wyraziste postacie skrajne – skrajnie dobre albo skrajnie złe. W tego typu pozycjach takich postaci jest na pęczki - do wyboru, do koloru. Nie ma w nich nijakości, niezdecydowania i przeciętności, nie ma postaci pośrednich, które mają stanowić pewnego rodzaju zapychacz w fabule, być tylko tłem do rozwoju wydarzeń. W tej książce dużo się działo, a Vega jednak postawił na przedstawienie złych policjantów, którzy ulegli, dali się przekupić, którzy zabijali i ściągali haracze.

Jako że zabrałam się najpierw za przeczytanie Złe psy. Po ciemnej stronie mocy, mogę teraz powiedzieć, że Złe psy. W imię zasad to znacznie lepsza książka, która zdecydowanie bardziej przekonuje i angażuje czytelnika niż jej następczyni. W tej części Vega dosłownie spisał przeprowadzoną z kilkoma osobami rozmowę – pojawiają się osoby, które nie dość, że opowiadają swoje historie, to na dodatek jeszcze wymieniają się poglądami z innymi, komentują i dyskutują, co sprawia, że książka nabiera dynamizmu. Chaos, który przeważnie nie zwiastuje niczego dobrego, w tym przypadku jest największą zaletą tej książki – wpływa na to, że jest bardziej rzeczywista, zyskuje na klimacie. Jednak nie mogę powiedzieć, że jest to pozycja, którą trzeba przeczytać. Osoby zainteresowane takimi tematami z całą pewnością znajdą w niej ciekawostki, o których wcześniej prawdopodobnie nigdzie nie słyszały.

Post udostępniony przez ᴘᴀᴜʟᴀ (@ruderecenzuje) 13 Maj, 2017 o 5:54 PDT