Czy mogę Ci zaufać?

Często mam problem. Czuję się jakbym raz za razem trafiała na ścianę, której przejść się nie da, ewentualnie można ją przeskoczyć, ale przy tym też trzeba się nagimnastykować. Chodzi mi o recenzje innych blogerów. Często mam wrażenie, że piszą je osoby, które najzwyczajniej w świecie czują się w obowiązku, żeby za otrzymaną za darmo książkę opublikować pozytywny komentarz na stronie. Powiem więcej - jestem w stanie to zrozumieć. Wiem, że z wystawieniem negatywnej recenzji może wiązać się zerwanie współpracy z wydawnictwem i otrzymywanie kolejnych darmowych egzemplarzy się skończy.

Jestem czepialska, mam specyficzny gust i względem książek jestem wymagająca. Ostatnio coraz częściej zdarza mi się irytować, ale nie przez książki, a właśnie przez osoby, które o nich piszą. Kiedyś szukałam książkowych poleceń na blogach i Instagramach moich internetowych znajomych „po fachu”, ale teraz już praktycznie tego nie robię, bo za często trafiałam na książki, które do niczego się nie nadają, które nie były tym, czym miały być lub po prostu były słabe. Jasne, zawsze może trafić się jakaś słaba książka, ale jeszcze kilka miesięcy temu zdarzało mi się to nagminnie, przez co stawałam się coraz bardziej udręczonym czytaczem. Aktualnie wolę zaufać swojemu instynktowi, ładnej okładce albo opisowi, niż gdzieś tam podświadomie kisić pretensję do osoby, przez którą zdecydowałam się na konkretny tytuł. I powiem szczerze – wychodzi mi to znakomicie, chociaż nadal trafiam na książkowe zgniłe jaja.

Powiecie, że każdy ma inny gust i stąd się mogą brać te pochlebne opinie książek, których ja nie lubię. Oczywiście, zgadzam się. Ale czy nie wydaje Wam się podejrzane, kiedy trafiacie na stronę jakiejś osoby, a tam od góry do dołu same chwalebne i dziękczynne opinie? Czy rzeczywiście może się zdarzyć tak, że praktycznie za każdym razem książki są idealne i dosłownie nie ma się do czego przyczepić? Ja w to nie wierzę i takie strony zaczęłam sobie zwyczajnie odpuszczać.

Teraz mało kogo pytam o zdanie przed poczynieniem książkowych zakupów. Mam dokładnie trzy osoby wśród blogerów, do których zaglądam w celu ewentualnego wybadania książkowego gruntu. Trzy osoby, którym całkowicie ufam, że ich recenzje są rzetelne, prawdziwe i nienaciągane. I wcale nie gra tu roli nasz gust książkowy, bo nasze gusta się jednak trochę różną i ostatecznie zupełnie inaczej postrzegamy pewne kwestie.

Przede wszystkim moje książkowe zakupy pod lupę bierze Marta z Na regaleu Marty Mrowiec. Jeszcze jakiś czas temu wydawało nam się, że nasze gusta książkowe są podobne, ale teraz już wychodzą wszelkie różnice. Z Martą mam tak, że zawsze mogę liczyć na jej subiektywny komentarz do danej książki, ale też nie powstrzymuje się przed tym, żeby powiedzieć mi „to chyba nie Twoje klimaty”. Wtedy zapala mi się taka mała lampeczka w mózgownicy, że powinnam na ten tytuł uważać, że rzeczywiście może mi się nie spodobać. Marta woli jednak delikatne i bardziej kobiece książki, a mnie jednak ciągnie do twardych, męskich kryminałów.

Kolejną osobą jest Ada z Erato czyta. Czasami mam wrażenie, że jej wymagania idealnie pokrywają się z moimi, że zwraca uwagę na te same elementy co ja i przede wszystkim, że jest wymagająca i nie zadowoli się byle czym. U Ady na blogu pojawiają się różne książki, ale ja mam zdecydowanie największą frajdę z buszowania po przeczytanych przez nią kryminałach. Często zdarza się, że czegoś u niej szukam, że przed zakupem danego tytułu zaglądam do jej recenzji i chyba jeszcze się nie zdarzyło, żebym się zawiodła na tytule z jej polecenia.

Ostatnią już osobą ściśle związaną z blogosferą jest Dominika z Domson czyta. Z Dominiką mam różnie – raz nasze opinie się pokrywają, innym razem zwracamy uwagę na zupełnie inne rzeczy, przez co ostateczny osąd też jest inny. Ale zawsze chętnie do niej zaglądam i mam tą świadomość, że poza tymi świeżynkami kryminalnymi znajdę u niej też coś starszego. Mimo wszystko lubię znać jej punkt widzenia, wiedzieć co jej się podobało, a co nie i porównać to ostatecznie z moimi odczuciami.

Ale przede wszystkim łączy nas wielka miłość do Harlana Cobena!

Czy to znaczy, że nie wchodzę już na żadne blogi i nie czytam opinii innych? Nie. Chętnie wchodzę na strony poświęcone literaturze, chętnie czytam opinie, ale w nie po prostu przy zakupach książkowych nie sugeruję się tymi opiniami. W internecie jest cała masa blogów, których autorzy piszą szczerze, ładnie i w ogóle zgrabnie, ale często są to po prostu opinie o książkach, które mnie nie interesują.

Jestem też przeszczęśliwa, że kilka lat temu założyłam profil na Instagramie, który z czasem przerodził się w taką wielką książkową społeczność. Jest Was bardzo dużo, bo już prawie 11 tysięcy osób, w związku z czym nie mam możliwości, żeby zerkać na wszystkie profile i szukać na nich książkowych inspiracji, ale mimo wszystko udało mi się wyłapać pięć takich miejsc, gdzie zawsze chętnie zaglądam.

@dorosia123, @janekwarsaw i @w4osobie są przesympatycznymi ludźmi, z którymi chętnie rozmawiam i których często podglądam, jednocześnie wyszukując czegoś nowego. Bardzo lubię też @thecrimestory i @anita.frey – chociaż jeszcze nie miałam okazji rozmawiać z dziewczynami bezpośrednio wiem, że w kwestii kryminałów byśmy się szybko dogadały.

Koniecznie dajcie znać do kogo Wy zaglądacie w sytuacji, kiedy chcecie zasięgnąć książkowej porady 

i czyje opinie są dla Was najbardziej pomocne!

Post udostępniony przez ᴘᴀᴜʟᴀ (@ruderecenzuje) 24 Cze, 2017 o 3:07 PDT