#282. Cisza - Thomas Raab

Niektóre okładki wabią mnie swoim pięknem sprawiając, że czasami stają się głównym powodem dla którego wybieram akurat konkretną pozycję. Cisza. Kronika życia pewnego mordercy intryguje zarówno piękną, minimalistyczną i klimatyczną oprawą graficzną, jak również samym tytułem.

Po tak doskonałej zapowiedzi książki, nie mogłam zostawić jej na pastwę losu i niezwłocznie się za nią zabrałam.

Z tymi mordercami bywa różnie i zapewne wie to każdy, ale mimo wszystko większość z nich to osoby z problemami, czasami nawet z chorobami. Cisza jest nietypowym thrillerem psychologicznym, który od kuchni prezentuje postępowanie mordercy. Niby książek w tym klimacie powstało już całe mnóstwo, ale zapewniam Was, że ta jest bardzo niepowtarzalna. Ale uważajcie, bo nie wszystkim przypadnie do gustu.

Historia przedstawia cierpiącego na nadwrażliwość słuchową chłopca, który już w łonie matki czuł się przytłoczony różnorodnością i głośnością dźwięków. Jego choroba sprawiła, że od momentu narodzenia uznano go za upośledzonego i kompletnie ignorowano – stał się społecznym odrzutkiem, którego nikt nie rozumiał, który sam siebie do końca nie rozumiał. Jego życie nabrało rozpędu po śmierci matki.

Lubię thrillery psychologiczne, lubię tematykę związaną z zabójstwami, ale z Ciszą się nie polubiłam. Bardzo dużo oczekiwałam od tej pozycji i mimo że nie była ona zła i nie czytałam jej jak za karę, to jednak nie wskoczy do grona ulubionych książek, a wszystko za sprawą tego, że wydała mi się najzwyczajniej w świecie przegadana. Mam w stosunku do niej bardzo mieszane uczucia, bo z jednej strony podobał mi się zamysł samej fabuły, podobał mi się schemat postaci głównego bohatera, ale z drugiej jednak wykonanie siadło, a książka niestety zaczynała się dłużyć.

Autor już od początku powieści nie ma przed czytelnikiem żadnych tajemnic – jak na złotej tacy zostaje podany morderca wraz z motywem, który pcha go do popełniania kolejnych zbrodni. W związku z tym, że cały możliwy wątek kryminalny już na samym początku zostaje spalony, pozostaje jedynie motyw psychologiczny i opracowanie życia Karla Heidemanna z dużą dokładnością od bardzo wczesnych lat – powiedziałabym, że praktycznie od momentu kiedy stał się zygotą. Paradoks tej powieści polega na tym, że w jednej postaci mamy dwa zupełnie przeciwstawne aspekty, nie dające czytelnikowi spokoju – z jednej strony mamy chłopca cierpiącego na hiperakuzję (gdzie z założenia już powinniśmy mu współczuć), a z drugiej mordercę, który dokonuje kolejnych zbrodni, żeby sobie ulżyć (za co powinien być przecież ukarany). Jak się okazuje, kluczowym problemem tej książki staje się moralność i czytelnik zostaje wystawiony na próbę dokonania oceny postępowania głównego bohatera, na podstawie przekroju jego życia, jego myśli i wszelkich istotnych dla danego postępowania doświadczeń.

Fabuła Ciszy szybko mnie znudziła, bo niemal nic nieprzewidywalnego nie działo się w tej książce, a tak dogłębna analiza postępowania jeszcze bardziej osłabiała dynamizm akcji – spodziewałam się jednak więcej thrillera, a mniej psychologii. Nie polecam tej pozycji osobom, które szybko się nudzą brakiem działania i zwrotów akcji.

Tytuł: Cisza. Kronika życia pewnego mordercy

Tytuł oryginału: Still. Chronik eines Mörders

Autor: Thomas Raab

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 352

Data wydania: 13 września 2017

Cena katalogowa: 33,90 zł

Post udostępniony przez paula (@ruderecenzuje) 24 Wrz, 2017 o 11:39 PDT