#131. Kiedy odszedłeś - Jojo Moyes [przedpremierowo]

Tytuł: Kiedy odszedłeś

Tytuł oryginału: After You

Autor: Jojo Moyes

Wydawnictwo: Znak, Między Słowami

Liczba stron: 496

Data wydania: 15 czerwca

Cena katalogowa: 39,90 zł

Lou po stracie Willa nie może dojść do siebie, okazuje się to bardzo trudne po śmierci kogoś, kogo darzyło się tak ogromnym uczuciem. Czas nieubłaganie upływa, życie przecieka między palcami. To najlepszy moment na to, by stawić czoła rzeczywistości i na nowo odnaleźć radość życia.

Kiedy odszedłeś to kontynuacja przygód bohaterów z Zanim się pojawiłeś. Moyes głównie na prośbę swoich czytelników stworzyła tę historię.

Będę powtarzać się po raz kolejny, ale Moyes pisze tak, że chce mi się ją czytać, a przy tego typu literaturze rzadko mi się to zdarza. Fabuła w takich książkach przeważnie jest banalna i przewidywalna – w przypadku książek Moyes też po części tak jest, ale ona potrafi tą nijaką i przesłodzoną fabułę ubrać w kilka warstw emocji tak, że czytelnik zapoznający się z bohaterami nie będzie miał ochoty się z nimi rozstawać. Nie mam pojęcia jak ona to robi, ale Lou i Will nie mają zamiaru wydostać się z mojej czaszki. Autentyczność jej powieści jest uderzająca, a w zestawieniu z realnie wykreowanymi postaciami bohaterów tworzy niemożliwą mieszankę, wręcz wybuchową.

Moyes w Zanim się pojawiłeś stawiła czoło śmierci i samobójstwu, a tym razem skupia się na stracie, bólu i smutku osób pozostałych przy życiu. Umiejętnie przeprowadza czytelnika przez kolejne etapy żałoby, będącej normalną reakcją na utratę bliskiej osoby, na przykładzie Lou i rodziców Willa. Okazuje się, że każdy w inny sposób przeżywa tak traumatyczne wydarzenia – inaczej wygląda smutek rodzica chowającego swoje dziecko, a inaczej ukochanej osoby.

Tym razem jednak nie będę się aż tak rozczulać nad zdolnościami pisarskimi autorki, ani nad kreacją super nietuzinkowej fabuły, nie wspominając o rozczulających bohaterach. Tak jak Zanim się pojawiłeś rozłożyła mnie na łopatki, tak w tym przypadku byłam odrobinę zawiedziona, bo sama historia wydawała mi się odrobinę nieszczera, jakby stworzona była trochę na siłę. Nie było to rażące, nie przeszkadzało w czerpaniu przyjemności z lektury – nie chodzi mi o to, żeby powiedzieć Wam, że to zła książka – ale jednak wolałabym chyba, żeby Kiedy odszedłeś nie powstała. Chciałabym, żeby życie Lou potoczyło się inaczej, żeby niektóre sytuacje nie miały miejsca, a dopóki ta książka by nie powstała, byłoby po mojemu – teraz się niestety zmieniło i jest kompletnie nie po mojej myśli.

Po śmierci Willa Lou ma ogromne problemy z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji społecznych, stała się bardziej niepewna, nie wspominając o tym, że samobójstwo ukochanego zabiło w niej radość życia. Zdana sama na siebie, samotnie stara się poradzić ze swoimi problemami, które okazują się jedynie piętrzyć na jej barkach. Z pomocą przychodzi jej pewna dziewczynka, która po jakimś czasie staje się dla niej wyjątkowo bliska.

Mam wrażenie, że Moyes należy do grona tych autorów, którzy potrafią nauczyć swoich czytelników mnóstwa ważnych i przydatnych rzeczy poprzez swoje powieści. Może nie każdemu spodoba się to, w jaki sposób autorka kreuje bohaterów i fabułę, ale braku autentyczności i poruszania trudnych, życiowych kwestii, nikt jej nie zarzuci. Tworzy na swój sposób rozczulające i dające do myślenia historie, z którymi warto się zapoznać – bez względu na wiek, płeć czy przekonania religijne.

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Paula 👑 (@ruderecenzuje) 9 Maj, 2016 o 7:04 PDT