Cisza białego miasta – Eva G. Sáenz de Urturi (2021)

„Cisza białego miasta” autorstwa Evy G. Sáenz de Urturi to wciągający thriller, który przenosi czytelnika do magicznego, a zarazem mrocznego świata hiszpańskiego miasta Vitoria. Złożona intryga kryminalna przeplata się tu z historią i lokalnym folklorem, tworząc niepowtarzalny klimat, od którego trudno się oderwać.

Intrygujące tło i nietuzinkowe miejsce akcji

Jednym z najmocniejszych punktów książki jest bez wątpienia jej oryginalna lokalizacja – niewielkie, choć bardzo klimatyczne miasto Vitoria w Kraju Basków. Autorka, pochodząca z tych terenów, wykorzystuje swą wiedzę i znajomość lokalnej historii oraz architektury, tworząc pełną detali i autentyczności przestrzeń fabularną.

W książce znajdziesz między innymi:

• opisy starówek, zaułków i gotyckich katedr,
• lokalne tradycje i obrzędy,
• odniesienia do historii regionu, w tym tych mniej znanych wątków baskijskiej tożsamości.

To właśnie ta mieszanina detektywistycznej zagadki i kulturowego tła czyni z „Ciszy białego miasta” tak wyjątkową pozycję w świecie literatury kryminalnej. Dla tych, którzy kochają książki umożliwiające podróżowanie bez wychodzenia z domu, powieść Sáenz de Urturi to prawdziwy rarytas.

Fabuła pełna napięcia i zwrotów akcji

Na pierwszy plan wysuwa się seryjna zbrodnia. Władze miasta stają wobec tragedii, której przyczyny tkwią znacznie głębiej, niż z początku się wydaje. W centrum śledztwa znajduje się Inspektor Unai López de Ayala, specjalista od profilowania kryminalnego, wciągnięty w zagadkę, która przybiera bardzo osobisty wymiar.

Konstrukcja narracyjna stworzona z precyzją

Fabuła prowadzona jest na dwóch płaszczyznach czasowych — przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a stare tajemnice powoli wychodzą na jaw. To zabieg, który nie tylko buduje napięcie, ale pozwala również ukazywać motywacje bohaterów w sposób bardziej zniuansowany.

Każdy rozdział kończy się cliffhangerem, co utrzymuje czytelnika w ciągłym napięciu. Kolejne elementy układanki prowadzą cię do niespodziewanego finału — przemyślanego i zaskakującego, jak powinno być w dobrej literaturze gatunkowej.

Wielowymiarowa zbrodnia

Zabójstwa w książce nie są przedstawione jedynie jako efekt działania psychopaty. Autorka zagłębia się w ich symbolikę rytualną i archetypiczne znaczenie. Ofiary są dobierane według określonego klucza, a narzędzia zbrodni mają znaczenie głębsze, niż mogłoby się początkowo wydawać.

To właśnie połączenie psychologicznego wglądu i elementów kulturowych, takich jak baskijska mitologia, nadaje fabule głębokości, odróżniając ją od wielu innych kryminałów.

Portret głównego bohatera: Inspektor Unai López de Ayala

Unai, przez przyjaciół nazywany Krakenem, to postać o niejednoznacznym charakterze. Z jednej strony mamy do czynienia z doświadczonym śledczym, a z drugiej — z człowiekiem wyraźnie zniszczonym przez stratę i osobiste doświadczenia.

W książce poznajemy go jako:

• profesjonalistę w pracy, który często przekracza granice,
• osobę targaną emocjami i poczuciem winy,
• bohatera poszukującego sensu życia i sprawiedliwości.

To właśnie dzięki jego niedoskonałościom tak wielu czytelników może się z nim utożsamić. Jego relacja z przeszłością staje się jednym z ważniejszych wątków fabularnych, znacząco wpływającym na wydarzenia.

Galeria wyrazistych postaci drugoplanowych

Obok głównego bohatera mamy całą gamę pełnokrwistych postaci, które nie są jedynie tłem, lecz aktywnie współtworzą historię. Wśród nich znajdują się między innymi:

• Alba Díaz de Salvatierra – przełożona i potencjalna partnerka Unaia, równie silna jak tajemnicza,
• Germán – brat Unaia, oferujący wsparcie, ale też skrywający tajemnice,
• Estíbaliz i Gaizka – funkcjonariusze współpracujący z bohaterem, wnoszący różne perspektywy do śledztwa.

Każda z tych postaci ma własną historię, która naturalnie wpisuje się w główną oś fabularną i wpływa na rozwój wydarzeń. Nic nie dzieje się przypadkiem, a finał udowadnia, że każdy detal miał wcześniej swoje znaczenie.

Psychologiczne napięcie i emocje

Ewa G. Sáenz de Urturi z ogromnym wyczuciem buduje atmosferę napięcia psychicznego. Choć w książce nie brakuje krwawych opisów, nie one dominują. To, co najbardziej oddziałuje na czytelnika, to emocjonalna głębia i wielowarstwowość relacji międzyludzkich.

Dzięki licznym retrospekcjom poznajemy bohaterów z różnych etapów życia, odkrywając przy tym, jak trauma, żal czy tęsknota wpływają na ich obecne decyzje. Autorka pozwala wejść w głąb psychiki nie tylko głównego bohatera, ale także ofiar i podejrzanych. To sprawia, że w trakcie lektury zaczynasz się angażować emocjonalnie, nie tylko intelektualnie.

Warstwa językowa i styl pisania

Książka napisana jest językiem dynamicznym i zwięzłym, ale nie pozbawionym poetyckiej nuty. W opisach pojawiają się metafory, które nie tylko ubarwiają tekst, ale pozwalają lepiej wczuć się w atmosferę miejsca i czasów.

Autorka zgrabnie łączy elementy:

• opisu przestrzeni miejskiej (Vitorii),
• dialogów pogłębiających charakterystyki postaci,
• suspensu i refleksji psychologicznej.

W efekcie lektura książki nie męczy – wręcz przeciwnie, pochłania. Każde zdanie zdaje się być starannie przemyślane, co tylko potwierdza literackie ambicje tej powieści.

Baskijska kultura jako tło i katalizator

Znaczącym elementem tej historii jest bogata i dość nieznana polskiemu czytelnikowi kultura baskijska. Autorka nie ogranicza się do przytoczenia folkloru czy nazw geograficznych — wykorzystuje je jako istotny składnik narracji, dodający fabule głębi.

Przykłady tego wpływu w książce:

• Rytuały związane z dawnymi wierzeniami,
• Mityczne odniesienia do bóstw i duchów regionu,
• Architektura i historia lokalnych rodów.

Dla miłośników kultury i historii, ten aspekt lektury może okazać się szczególnie fascynujący. Książka działa więc jednocześnie jako thriller i nieoficjalny przewodnik kulturowy.

Główne atuty książki

Nieprzypadkowo „Cisza białego miasta” odniosła sukces nie tylko w Hiszpanii, ale też za granicą. Oto najważniejsze elementy, które składają się na jej siłę:

1. Intrygująca, wielowątkowa fabuła z zaskakującym zakończeniem.
2. Bohaterowie z krwi i kości, których emocje przekładają się na realne decyzje.
3. Mocne osadzenie w kulturze i historii konkretnego miejsca.
4. Psychologiczna głębia i emocjonalne zaangażowanie czytelnika.
5. Napięcie i tempo, które nie pozwalają oderwać się od książki aż do ostatniej strony.

Taka kombinacja sprawia, że powieść ta wyróżnia się wśród wielu współczesnych thrillerów i oferuje coś więcej niż tylko standardową zagadkę kryminalną.

Czy warto sięgnąć po tę książkę?

Jeśli szukasz historii, która zarówno wzbudzi emocje, jak i zaintryguje intelektualnie, „Cisza białego miasta” może okazać się strzałem w dziesiątkę. To opowieść nie tylko o zbrodni, ale również o miłości, pamięci i dziedzictwie. Fabuła pełna jest niuansów, które zachęcają do uważnej lektury i analizy.

Dodatkowym atutem jest fakt, że książka stanowi pierwszą część trylogii. Jeśli więc pokochasz świat stworzony przez Sáenz de Urturi, masz szansę jeszcze lepiej go poznać w kolejnych tomach.

Idealna propozycja dla kogo?

Ta książka szczególnie przypadnie do gustu osobom, które:

• lubią misternie skonstruowane thrillery,
• cenią sobie rozbudowane tło obyczajowo-kulturowe,
• szukają emocjonalnie angażującej narracji,
• interesują się tematyką psychologii zbrodni,
• są ciekawe mało znanych regionów Europy i ich lokalnych tradycji.

Jeżeli należysz do którejś z tych grup, prawdopodobnie po przeczytaniu „Ciszy białego miasta” będziesz mieć ochotę od razu sięgnąć po kontynuację.

Mroczna tajemnica pod powierzchnią miasta

Zanurzając się w „Ciszę białego miasta”, otrzymujesz nie tylko emocjonującą historię, ale i refleksję nad przeszłością, która potrafi zdeterminować teraźniejszość. Zbrodnia nie jest tutaj jedynie aktem fizycznym – staje się echem dawnych ran, niewyjaśnionych sporów i utraconych szans. To właśnie ten aspekt czyni książkę tak angażującą i warstwową — idealną dla każdego, kto w literaturze szuka czegoś więcej niż czystej rozrywki.