Nigdy nigdy – Hoover + Fisher (2022)

"Nigdy nigdy” autorstwa Colleen Hoover i Tarryn Fisher to pozycja, która wciąga od pierwszych stron. Pełna niedopowiedzeń, emocji i zaskakujących zwrotów akcji, ta powieść z powodzeniem łączy romantyzm z thrillerem psychologicznym. Jeśli szukasz książki, która gra na emocjach, a jednocześnie zmusza do intensywnego myślenia – czytaj dalej.

O czym jest “Nigdy nigdy”?

“Nigdy nigdy” to historia dwojga nastolatków, Silas i Charlie, którzy nagle tracą pamięć – pełne wymazanie wspomnień, osobowości i relacji – choć fizycznie funkcjonują bez zarzutu. Nie wiedzą, kim są, kim dla siebie byli i co wydarzyło się wcześniej.

Już od pierwszych stron wciągamy się w wir tajemnic, które rozwijają się niczym kolejne warstwy cebuli. Wspólne odkrywanie przeszłości przez Silasa i Charlie to emocjonująca podróż – nie tylko przez ich historię, ale też przez pytania o tożsamość, miłość i zaufanie.

Gatunek i tonacja powieści

Trudno jednoznacznie zaklasyfikować tę książkę – zawiera elementy zarówno thrillera psychologicznego, jak i młodzieżowej literatury romantycznej. Nad całością unosi się lekka mgła mistycyzmu, która sprawia, że nie jesteśmy pewni, czy mamy do czynienia z czymś nadprzyrodzonym, czy raczej z efektem traumy. Ten gatunkowy tygiel okaże się idealny dla czytelników ceniących fabularną nieprzewidywalność.

Bohaterowie, z którymi trudno się rozstać

Główni bohaterowie, czyli Silas i Charlie, są jednocześnie enigmą i lustrem dla siebie nawzajem. Choć początkowo czytelnik wie o nich tylko tyle, ile oni sami o sobie – czyli nic – szybko zaczynamy dostrzegać w nich rys charakterologiczny.

Silas jawi się jako spokojniejszy i bardziej refleksyjny z dwójki. Z zaangażowaniem i cierpliwością próbuje odtworzyć swoją tożsamość oraz relację z Charlie. Jest empatyczny, a jego romantyczna dusza kontrastuje z surową rzeczywistością sytuacji, w której się znaleźli.

Charlie z kolei to postać znacznie bardziej skomplikowana. Odważna, zadziorna, nieco chłodna, ale mająca swoje ukryte powody do zachowania dystansu. Jej sposób radzenia sobie z amnezją nieco różni się od Silasa – woli działać impulsywnie i nie ufa nikomu na słowo.

Ewolucja postaci na tle fabuły

To, co fascynujące w tej książce, to nie tylko rozwój relacji między bohaterami, ale również ich osobiste dojrzewanie. Oboje zostają postawieni w sytuacji, która wymaga uważności, współpracy i – paradoksalnie – poznania siebie na nowo. W miarę odkrywania prawdy, ich wybory sprzed utraty pamięci zaczynają odgrywać ważną rolę. Czy byliby tymi samymi osobami, gdyby nie stracili pamięci? Czy warto walczyć o miłość, której się nie pamięta?

Fabuła pełna tajemnic i plot twistów

Nieoczywista konstrukcja fabularna

Cała historia podzielona jest na części, z punktami widzenia Silasa i Charlie. Dzięki temu wnikamy głęboko w psychikę każdego z nich i jesteśmy świadkami, jak ich indywidualne interpretacje tych samych wydarzeń potrafią się diametralnie różnić.

Tajemnice mnożą się z każdą stroną – kiedy już myślimy, że coś zaczyna się klarować, autorzy rzucają fabularnym twistem, który znów zaciemnia obraz. Kolejne warstwy sekretów, niedomówień i fałszywych tropów trzymają czytelnika w nieustannym napięciu.

Zaskakujące tempo i pułapki narracyjne

Tempo powieści jest zrównoważone – nie ma tu przydługich opisów, ale też nie jesteśmy zarzucani ciągłą akcją. To przemyślany rytm, który pozwala jednocześnie odczuwać napięcie i emocje. Co ciekawe, z czasem zaczynamy zauważać delikatne wskazówki i metafory, które od początku były obecne, ale dopiero z perspektywy nabierają znaczenia.

Pisarze często bawią się z czytelnikiem – podpowiedzi i tropy są niekiedy mylące, a rzeczy, które wydają się oczywiste, często okazują się zupełnie inne. To sprawia, że książka staje się pewną grą z czytelnikiem – intelektualną i emocjonalną.

Styl i język – lekkie pióro z głębokim przesłaniem

Hoover znana jest z umiejętności opowiadania historii w sposób emocjonalny, ale przystępny – ten sam styl odnajdujemy w “Nigdy nigdy”. Z kolei Fisher wnosi nutę suspensu i psychologicznego napięcia, co świetnie uzupełnia całość.

Język książki jest klarowny i mocno osadzony w realiach młodzieżowych – prosty, ale emocjonalny i pełen ekspresji. Brak zbędnego patosu sprawia, że czyta się lekko, a jednocześnie autentycznie odczuwa się emocje bohaterów.

Dialogi i narracja

Dialogi w książce są naturalne, pełne życia i mają swoje znaczenie – nie są tylko przeciągającym się tłem. Sporo tu ironii, subtelnych żartów, ale też chwil autentycznego wzruszenia. To właśnie rozmowy między bohaterami stanowią serce historii – potwierdzają lub podważają to, czego sami nie pamiętają, prowadzą do konfrontacji i zbliżenia.

Narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia obu postaci pozwala zrozumieć ich odczucia i motywacje, a także śledzić, jak z minuty na minutę wszystko się dla nich zmienia. To bardzo osobisty sposób prowadzenia historii – czytelnik niemal utożsamia się ze swoim narratorem.

Główne motywy i przesłania

"Nigdy nigdy” dotyka wielu głębokich kwestii. Pomimo młodzieżowego tonu, podejmuje tematy aktualne dla wszystkich grup wiekowych.

Tożsamość i pamięć

Najbardziej oczywistym, a zarazem najgłębszym motywem, jest problem tożsamości. Gdy wszystko, co budowało naszą osobowość – wspomnienia, relacje, doświadczenia – nagle znika, kim naprawdę jesteśmy? Czy zachowujemy swoje pierwotne cechy charakteru, czy stajemy się zupełnie kimś innym?

Hoover i Fisher zadają pytanie: Czy człowiek to suma swoich doświadczeń, czy coś więcej?

Miłość ponad wspomnienia

Osią fabuły jest również miłość – ale nie w tradycyjnej, schematycznej formie. To uczucie, które okazuje się trwać nawet bez odniesienia do konkretnych wydarzeń. Na nowo poznający się bohaterowie znajdują wspólny język, zaczynają się sobie podobać… mimo że nie wiedzą nic o swojej przeszłości. Czy prawdziwa miłość zostawia ślad głębszy niż tylko w pamięci?

Wiara w drugiego człowieka

Kiedy nie możesz zaufać sobie ani swoim wspomnieniom, pozostaje tylko druga osoba. Książka bardzo mocno stawia na temat zaufania – zarówno do innych, jak i do samego siebie. Ten motyw przewija się wielokrotnie i stanowi jedną z osi emocjonalnych fabuły.

Dla kogo jest ta książka?

Choć na pierwszy rzut oka “Nigdy nigdy” może wydawać się pozycją typowo młodzieżową, nie daj się zwieść pozorom. To książka zarówno dla nastolatków, jak i dorosłych. Jeśli lubisz historie z nutą tajemnicy, które skłaniają do refleksji i nie dają łatwych odpowiedzi – ta powieść będzie strzałem w dziesiątkę.

Idealnie sprawdzi się również dla:

• miłośników thrillerów psychologicznych z niecodzienną konstrukcją,
• fanów opowieści o miłości w nietypowej odsłonie,
• osób szukających czegoś między “young adult” a literaturą obyczajową.

Nie polecamy jej osobom, które oczekują szybkiej akcji i klarownych wyjaśnień – to książka wymagająca cierpliwości i otwartości na niejednoznaczność.

Czy warto przeczytać “Nigdy nigdy”?

Odpowiedź brzmi: zdecydowanie tak, o ile wiesz, czego się spodziewać. To wciągająca, inteligentna i pełna emocji powieść, która trafi do serca czytelnika. Owszem, fabularnie jest trochę szaleństwa, niepewności i niejasności – ale to właśnie czyni tę historię tak porywającą.

Choć pewne elementy mogą wydawać się powtarzalne, a rozwiązanie nieco zaskakujące (albo wręcz nieoczywiste), całość prezentuje się bardzo spójnie. Autorki zadbały o to, aby czytelnik nie tylko śledził akcję, ale przede wszystkim – CHCIAŁ ją zrozumieć.

To nie jest książka, która zostanie zapomniana zaraz po przeczytaniu. Wręcz przeciwnie – zmusza do refleksji jeszcze długo po odłożeniu ostatniej strony.

W poszukiwaniu siebie i drugiego człowieka

"Nigdy nigdy” nie oferuje łatwych zakończeń i jednoznacznych odpowiedzi, ale właśnie dlatego jest tak niezwykła. To opowieść o wyjątkowym eksperymencie psychologicznym zaklętym w formie romansu. Czytelnik nie tylko podąża za historią bohaterów, ale też zaczyna zadawać sobie pytania o własne wspomnienia, relacje i wybory.

Jeśli jesteś gotów dać się poprowadzić przez łamigłówkę emocji, niedopowiedzeń i enigmatycznych zwrotów akcji – ta książka zdecydowanie zasługuje na Twoją uwagę.